Twee studentes van een jaar of achttien vertelden elkaar in de trein op weg naar Leiden over hun weekend. Meisje één was met de bus twee dagen naar Parijs geweest, ze deed verslag als een kind van acht. ‘En toen gingen we naar Montmartre, en toen gingen we naar de Sakrekeur, en toen heb ik zo’n I was in Paris-trui gekocht want die heb ik ook van Londen en Praag en toen gingen we weer in de bus en toen waren we heel laat weer in Den Haag. Wat een weekend hè! Echt niet normaaauw.’ Meisje twee was naar de sauna geweest met haar vriend, die het uitstapje van zijn werk cadeau had gekregen. Hun eerste saunabezoek, en er was van alles misgegaan, maar het ergste was: ze hadden best wel lang moeten wachten op een bagel, ook nog eens het enige eten dat er te krijgen was – dáchten ze, want pas veel later hadden ze het restaurant ontdekt. En toch was het best wel belachelijk, vond ze, want ‘van de sauna word je best wel hongerig, eigenlijk is de sauna best wel vermoeiend.’ Maar, besloot ze, verder was het ‘écht súperleuk! De sauna is hartstikke chill.’
Nieuw: praatjes
Een nieuw kleurtje in mijn carrièreconfetti is het houden van wat tegenwoordig een talk heet – op verzoek uiteraard. In november 2015 sprak ik een tekst uit tijdens Border Sessions (International Festival on Technology & Society), bij het onderdeel Panoramas on the city, een gesprek over een toekomstvisie voor Den Haag. Mijn verhaal All-inclusive is hier na te lezen.
In februari 2016 sprak ik opnieuw over Den Haag, nu tijdens ADHD (Actueel Den Haag Debat) XXII: Oh Oh Den Haag – Over een (nieuw) verhaal voor de stad. Mijn bijdrage aan die avond heet Verbind de punten en is hier te vinden.
Marc