Het onweer ramt haar mokers op bergen van metaal, de regen zweept rivieren door te krap gesneden dalen. Ik slaap een slaap van duizend dagen met ontzagwekkende snelheid, droom dromen van duizelingwekkende diepte – over niets.
Zeep
Ik fietste achter een meisje met lang blond haar. Ze ging hard, inhalen lukte niet, haar gezicht kreeg ik niet te zien. Maar ze rook lekker naar zeep, dus ze kon niet anders dan mooi zijn – of in elk geval gezond. Toen moest ik rechtsaf naar school. Zij fietste rechtdoor richting ziekenhuis.
Rook
Ik doe net of ik nooit gerookt heb, ik doe net of ik niet net nog bij het afscheid van andermans dierbare was, of ik de kist niet zag en die kop van perkament, het lichaam dat er in lag, aangekleed als een pop, ik doe net of ik niet net nog de rook in mijn longen zoog, van sigaretten en schoorsteenpijpen.
2 Minuten: Dromen.
Ik las een aantal verhalen voor de onvolprezen ‘2 Minuten’-serie van Torpedo Magazine.
Het eerste verhaal, Dromen, kun je hier zien en horen.
Het tweede, MS Hybris, staat hier en het derde, getiteld 42, hier.
Die Verwandlung
Ik werd wakker en alles stroomde voorbij, bomen en bossen en besneeuwde akkers, daarna de eerste boerderij, gestaag in een rivier van tijd. Een voetbalclub, de velden leeg, dreef richting horizon. In de verte ging traag een kerk voorbij; in de voorgrond, sneller, een speeltuin, een man met een hond, een fietser fietste voorwaarts achteruit.
Lees verder op Torpedo Magazine.
Wat ik al wist
Ik wist de wesp al in de wijn toen ik inschonk – of de wesp het ook wist, weet ik niet. Ik liet het glas heel even alleen, toen ik terugkwam zwom inderdaad een wesp wanhopig rondjes in het rood. Eerst redde ik het beestje van de verdrinking; toen trapte ik hem dood. Daarna nam ik zelf een duik, niet van plan om nog boven te komen.